Single Malt
Speyside
12 anos
Embotellado pola destilería
43,00% vol
Hoxe empezo unha serie de tres Glenrothes, unha casa que por aquí destaca por un par de cousas. Para empezar, a botella pode verse nunha chea de casas de comidas e bares do país con licor café, caña de herbas e cousas polo estilo. A segunda é que é dos non moitos que sacan o whisky “normal” por anadas, no canto de embotellar por idades mínimas.
Este, segundo a etiqueta, foi destilado en 1998 e embotellado en 2010, co que tería arredor de 12 anos (mes arriba, mes abaixo). De color amósase dourado ben intenso (e disque non hai colorante). No nariz aparece un punto sulfuroso (foguete estoupado) e outro alcohólico, pero por debaixo disto temos unha impresión bastante doce, con aire de panadería e pastelería (e mazapán?) máis albaricoque (tamén seco e confeitado) (outras froitas?) con notas cítricas que van indo, vindo e cambiando.
A entrada en boca é franca e cos aromas do nariz. Nos primeiros grolos tarda un pouquiño en organizarse no padal, pero acaba amosando un desenvolvemento interesante a base de albaricoque e mel con contrapunto afumado (afumado de madeira torrada, non de turba)/tabaco para chegar a un final case guloso [ese puntiño afumado un algo secante tira para o equilibrio] no que engade noces.
Na propaganda din “importa a madurez, non a idade”, pero a textura correspóndese co que un pode esperar dun whisky de calidade deses anos (nin menos nin máis). Con todo, en xeral, un Speyside bastante máis que correcto. Convence.
