Single Malt
Speyside
Embotellado pola destilería
60,30% vol
Para empezar con bo pé, comezamos cun que en principio xa conta con cousas boas polo que non se lle fai: sen filtrar en frío, sen rebaixar, sen colorante. Xa dicía un fenómeno que moitos males do mundo veñen de que a xente non sabe estar quediña.
Á vista é ouro vello con puntos de cobre. As lágrimas, moitas, redondas e pequeniñas, tardan unha chea en formarse e en baixar. No nariz sen diluír (60,3 %) dá cedro, unha nota floral de xeranio, cacao e especias (comiño?). Van aparecendo algúns pasificados, entre ameixa e figo. Por momentos algún mentolado. Complexo, os aromas vanse fundindo uns noutros e desfilando. Mándolle un grolo sen diluír e o whisky parece bastante abordable, aínda que pica un pouco. A entrada é sobre todo cereal, con pan fresco, e só despois vén o resto dos aromas.
Botándolle unha pinga de auga, no nariz destaca moito máis a menta e vólvese algo vexetal. Entre a menta, o xeranio, o chocolate e o cédro recórdame ó Glenmorangie Port Wood Finish (o de antes de Quinta Ruban). Na boca é máis accesible. Como no nariz, reforza a menta e un algo o cacao; as notas de crianza son difíciles de separar unhas doutras. Engade (ou aumenta) un ton de café; algo de laranxa?. Volve o comiño, pechando o final.
Esperaba unha bomba de xerez e non foi así; hai algo de pasificados e se se busca tamén de abelá, pero son discretos. A boca, malia tirar a dóce, está contida por un carballo case secante. Aromática interesante, boa lonxitude e intensidade, consistencia.
