Single Malt
Speyside
17 anos
Embotellado pola destilería
43,00% vol
Aproveitando o cambio de tempo colgo a que seguramente será a última nota da tempada 10/11 (que con tempo de calor o destilado non presta e nunca me chistaron os cubatas).
O whisky ten color de ouro vello, non moi diferente dos anteriores. No nariz preséntase complexo e compacto, con aire de familia (albaricoque/peladillo, cítrico [lima]) pero máis floral (caravel, xeranio) e cun punto balsámico enriba dun fondo [aínda que “enriba” e “fondo” non son a mellor descrición] con tons cereais e aditivos de crianza (avainillados, xerez con froita e froito seco [pero con discreción]) perfectamente tecidos uns noutros. Á parte de todo isto, por momentos asoma algo de amorodo, por momentos torrado/afumado da madeira, por momentos talco. Dos tres é o que me levou máis tempo a enredar co nariz.
Na boca o carballo vese algo recio, e os aromas de entrada son tamén de ebanistería. Con todo, van dando paso, pasando por torrado/afumado, ó carácter do nariz (agradécese sobre todo o balsámico a refrescar).
Pois iso: aromaticamente moi complexo e interesante (nun nivel superior ós outros dous). A boca non está á altura do nariz, pero aínda así teño visto peores tablóns e o final salva a honra da tropa.
