Glengoyne 12

[Glengoyne 12]

Single Malt

Highlands

12 anos

Embotellado pola destilería

43,00% vol

Despois dun paronciño por causa dun gripe e logo unhas vacacións e logo choio interrumpín isto un pouco e agora vou con atraso, así que vou ter que catar cun algo de apuro. Volta a Escocia (Highlands) con este Glengoyne, que se amosa con color ouro vello bastante brillante.

Inmediatamente aromático ó botalo na copa, e clásico, con mazá asada, uz e algo de moble vello, máis faceta cereal/panadería engarzada cun bocadiño de abelá. Se se busca (ou se agarda un pouco) saen herbas (menta, regalicia), a achegar frescor atemperado por un belisco de vainilla. Na boca, ataque incisivo e final máis dóce, pero tamén de corte moi clásico, de vestir coidado e oloroso (moi nidia e saborosa esa abelá, tamén con améndoas crúas). A impresión do seu paso correspóndese á idade que declara, pero o final é longo abondo e máis.

En suma: da vella escola, subtil (entra no estereotipo de Speyside), coherente e harmonioso. Outro que vai para a lista de excelentes whiskies con marca de menos bombo.

The Macallan sherry oak 18 anos

Single Malt

Speyside

18 anos

Embotellado pola destilería

43% vol

Segunda entrega, seguindo no val do Spey, cunha casa que ten un departamento de imaxe ó que é fácil collerlle manía. Tanto decantador de Lalique, e tanto bandazo de "só empregamos envases de xerez, que é onde mellor..." a "empregamos dos mellores envases de bourbon" ou de "só empregamos cebada Golden Promise” a “empregamos cebada Minstrel, exclusiva e bla bla bla”. Pero en fin, imos ó whisky que é o que conta.

O color é ouro vello ben cargado. Nariz compacto e clásico, cunha nota protagonista de mazá que se vai movendo entre a froita (madura, asada) e a flor de maceira. Por debaixo (e polo medio) cacaos e especias; por momentos algún apuntamento de pólvora. Algo de laranxa? Algo de fume/madeira torrada?

A boca é de peso pero seca. Aromas do nariz (confírmase a mazá, e todo o tempo) pero reforzando o cacao. Vai metendo tamén abelá, algo de noz. As especias viran para xenxibre e vainilla discreta. Puntos de madeiras nobres. Ecos de brandy.

Percorrido nidio, consistente e equilibrado, cunha tarima de calidade pero que non fai ruído. Claro, boa síntese sen estridencias de destilado franco con xerez mensurado.

Aberlour A'bunadh, lote 35

Single Malt

Speyside

Embotellado pola destilería

60,30% vol

Para empezar con bo pé, comezamos cun que en principio xa conta con cousas boas polo que non se lle fai: sen filtrar en frío, sen rebaixar, sen colorante. Xa dicía un fenómeno que moitos males do mundo veñen de que a xente non sabe estar quediña.

Á vista é ouro vello con puntos de cobre. As lágrimas, moitas, redondas e pequeniñas, tardan unha chea en formarse e en baixar. No nariz sen diluír (60,3 %) dá cedro, unha nota floral de xeranio, cacao e especias (comiño?). Van aparecendo algúns pasificados, entre ameixa e figo. Por momentos algún mentolado. Complexo, os aromas vanse fundindo uns noutros e desfilando. Mándolle un grolo sen diluír e o whisky parece bastante abordable, aínda que pica un pouco. A entrada é sobre todo cereal, con pan fresco, e só despois vén o resto dos aromas.

Botándolle unha pinga de auga, no nariz destaca moito máis a menta e vólvese algo vexetal. Entre a menta, o xeranio, o chocolate e o cédro recórdame ó Glenmorangie Port Wood Finish (o de antes de Quinta Ruban). Na boca é máis accesible. Como no nariz, reforza a menta e un algo o cacao; as notas de crianza son difíciles de separar unhas doutras. Engade (ou aumenta) un ton de café; algo de laranxa?. Volve o comiño, pechando o final.

Esperaba unha bomba de xerez e non foi así; hai algo de pasificados e se se busca tamén de abelá, pero son discretos. A boca, malia tirar a dóce, está contida por un carballo case secante. Aromática interesante, boa lonxitude e intensidade, consistencia.

GlenDronach Allardice

Single Malt

Speyside

18 anos

Embotellado pola destilería

46,00% vol

Derradeiro de GlenDronach, destilería que pasa ó libro do SAPo (Selo de Aprobación Paco). En color non é moi diferente do de 16 anos. No nariz tamén hai similitudes: predominio de notas florais, con uz, caravel e rosa (máis vexetais e máis un certo aire de talco) e cereal/masa de pan. Ademais hai un fondo de chocolate e caramelo do queimado na casa e froito seco (abelás?). Por momentos ven un algo de cheiro a xofre (mecha de barrica?), pero non chega a deslucir.

A boca ten unha entrada máis densa que a do de 16 anos pero igual de picante, e desprende inmediatamente tons de tabaco, madeira aromática, froitos secos (castaña, abelá) e cacao, para ir deixando ver a masa de pan e flores do nariz antes de entrar nun final de chocolate, tabaco e noces con algún apuntamento almiscarado. Polo medio de todo isto deixouse ver algún mirabel con algo de figo paso.

De todo isto despréndese que é un whisky bastante clasicote na crianza (xerezana), pero con notas vivas do destilado que lle achegan frescor e franqueza e fan que o desenvolvemento na boca teña máis axilidade que se fose un puro oloroso. Placet.

GlenDronach Revival

Single Malt

Speyside

15 anos

Embotellado pola destilería

46,00% vol

Hoxe aínda toca o capítulo 2 de GlenDronach (aínda porque vou cun algo de retraso: xa case estamos en tempada de Islays e aínda me quedan uns cantos de interior por probar, pero tampouco é cousa de forzar).

Este xa se pode chamar ámbar. No nariz ten semellanzas co de 12 anos, con aqueles puntos florais + tropicais (goiaba?) e a masa de pan, pero agora o ton vexetal parece máis ben de ortiga e hai tamén apuntamentos máis terrosos e algún aire de armario vello. Deixándoo repousar un pouco a masa de pan pasa a ser máis ben mazapán, e xorden notas de herboristería, con menta e anisados, que por momentos recordan case a un licor de herbas. En xeral é fresco e vivo, e pica un pouquiño. Con auga revela bastante máis a crianza xerezana, sobre todo con cacaos e toffee.

O ataque tamén é semellante ó de 12 no tacto, pero con aromática en boca máis intensa (mesmo diluído); de feito xa na entrada solta un ton marcado de fume, pero non fume no sentido de turba, senón como cando a xente fala de afumados nun viño tinto pasado por madeira. Logo atopamos os aromas do nariz pero sobre un fondo de café con leite, tabaco, xaruto (que acaba dominando o final) e cacao que dan unha impresión un algo máis densa que o fondo de crianza do de 12. O mirabel do anterior déixase ver un pouco, pero non estou seguro de que o identificase de non ter probado o outro antes.

En xeral é máis complexo e tamén ten máis potencia, máis seriedade, tamén máis peso da madeira pero para nada é un tablón; é boa madeira que deixa lucir o destilado, sobre todo con eses aromas vexetais e herbais. Igual de franco que o anterior, pero esta maior intensidade e as notas adicionais de crianza fano máis propio para despois de comer que para entre horas. Placet.

GlenDronach Original

Single Malt

Speyside

12 anos

Embotellado pola destilería

43,00% vol

Toca agora comezar a serie GlenDronach, destilería que volve a estar en funcionamento desde hai dous anos, desde que está en mans de BenRiach, co que pasou a ser unha das poucas independentes. Disque o nivel dos seus whiskies subiu desde entón, pero como non probei aínda os anteriores terei que partir de tabula rasa.

O whisky en si ten un color dourado cargado con algún reflexo cobre. Nariz fragrante e vivaz, cunha primeira bafarada floral (caravel, uz, rosa) cos talos; engarzado nestes últimos tonos aparece tamén algo de froita tropical, goiaba. Menta? Despois de todo isto aparece un aire de masa de pan sobre fondo de madeira xerezana cálida que vai pasando a unha clara nota de mirabel ben maduro.

Na boca ten unha entrada franca e clara, malia ser un pouco secante. Aparece unha certa envolvencia, con miolo de pan e rebordes pasificados (orellóns? algo de figo?) sobre os que volven os mirabeis (frescos, en licor e en xarope) con puntais de doela de oloroso e algún apuntamento cítrico e especiado (cravo?) pasando a un final que mantén a nota central de mirabel pero revela un toque afumado, entre o lume de leña e o foguete estoupado.

É un whisky alegre e aberto, falador, cun perfil aromático interesante e compoñentes ben organizados ademais dunha grande franqueza. Encantado de coñecelo e con curiosidade por ver os máis vellos. Placet.